Kijk in de wijk: Park de Hoven (inclusief schaamrood)

28 september 2022 • 11:30 door Ferry Visser

DORDRECHT - Deze ‘Kijk’ is gemaakt in de maand augustus. U weet vast nog wel, het was de maand van de welbekende mussen, die dood van het dak vielen. Op dit moment denk ik toch nog graag - zij het heel even - terug aan die warme periode.

Eindelijk is het dan zo ver! Ik fiets best vaak via de Bildersteeg naar de Zuidendijk richting de Provincialeweg. Halverwege het mini-stukje Zuidendijk moet beneden aan de dijk een stukje natuurgebied zijn, want anders staat er geen opvallend bord in het groen.
Hoeveel keer ik er al langs ben gereden weet ik niet, maar op een of andere manier liet ik het stukje natuur altijd rechts van me liggen.
Waarschijnlijk is het gewoon de onbekendheid met het gebied dat me steeds tegenhield.

​Enfin, het is prachtig weer en op de dag dat ik terugkwam van mijn bevindingen op de Zeedijk waag ik letterlijk en figuurlijk de sprong in het diepe, loop naar beneden en zet mijn fiets achter het bord met de plattegrond van het gebied.
Het bord ziet er indrukwekkend uit en ik probeer de looproute in me op te nemen. Een ding is zeker, ik moet ook langs het enorme appartementencomplex dat statig aan de rand van de Hoven ligt. Ik heb dus een ‘houvast’ als coördinatiepunt.

Ik neem het pad dat naar links loopt, maar al gauw komen er meerdere mogelijkheden en voordat ik het weet ben ik de weg/pad al kwijt.

​Op de gok pak ik een nieuw pad en houd het geluid van de Provincialeweg in de gaten. Ik ga nu echt (ver)dwalen en natuurlijk kom je dan niemand tegen om de weg te vragen. Er liggen zoveel paden waar volgens mij ook de mens zijn best op heeft gedaan om zijn eigen route te maken.

Ik neem toch ook maar de tijd om rond te kijken, want het is uiteindelijk ook een natuurgebied. Het is te warm voor de vogels, maar het is ondanks de hitte toch erg groen en langs een watertje staat heel veel riet.
Door het riet zie ik ineens het appartementencomplex en na een poosje bereik ik een bruggetje. Ik zie waar ik ben en loop het pad uit en kom uit op het Romanovhof, aan de rand van De Hoven waar ook een informatiebord staat..

​
Deel één van mijn expeditie is afgelegd, maar de vraag: ‘Hoe kom ik zo snel mogelijk weer terug bij mijn fiets’, krijg ik niet zo snel beantwoord. Ik wil per se een rondje maken en niet dezelfde weg terug. (Het zou me ook niet lukken, vermoed ik.)

Wow! Het complex is echt statig! Een enorm hek en een oprijlaan en uiteraard ‘Verboden voor onbevoegden’. Dan maar een foto en weer verder. Even later een bruggetje naar rechts en het park weer in.
Ik zie al snel een open vlakte en neem het pad naar rechts zodat het appartementencomplex in het zicht blijft. Het complex heeft aan de zijkant ook een hek met een uitgang in het park.
Iets verder raak ik het spoor wederom bijster, loop terug en neem een ander paadje. Op de hoek staat een prachtige struik met rode bessen.

Nog steeds geen kip te bekennen - zelfs geen waterkipje - niemand zou me kunnen horen vloeken, want je gelooft het niet: ‘Ik liep een rondje van de zaak’. Weer die struik met de rode bessen! Een ander pad leidde naar een slootje met daarin het tweede levende wezen in het park.

​De zwaan nam een wasbeurt en kon me dus ook niet verder helpen.
Dit keer geen bruggetje want het slootje liep dood en kon ik gelukkig zonder ‘wegomlegging’ mijn weg vervolgen richting de dijk waarvan ik wist dat ergens mijn fiets zou kunnen staan.
GROOT was mijn opluchting toen ik iets verderop mijn fiets zag. Ik was terug in de bewoonde wereld.

​
Terzijde
Vroeger was ik lid van de padvinderij. Leerde er o.a. spoorzoeken, op kompas lopen en ‘s nachts lopen op de sterrenhemel. Een dropping was een lachertje. Ik kon altijd wel de weg terugvinden.
Nu schaamde ik me, omdat ik iedere keer de weg kwijt was.
De bewoners in de buurt lachen me vast en zeker uit, maar voor nieuwkomers is het echt een ramp. Het zou fijn zijn als er op een of andere manier iets verzonnen zou worden om wel van A naar Z te kunnen lopen. Desnoods met routepaaltjes of zoals in berggebieden met stenen op elkaar met een volgcijfer erop.
Zelf vind ik dat te tekst op de informatieborden aangepast moet worden.'Park de Hoven' is echt geen park, maar een 'Natuurgebied'. De term 'Survivalpark' zou nog beter zijn. Bij het woord 'park' denk ik toch echt aan een natuurgebied met aangelegde paden waar ook ouders met een kinderwagen en ouderen met een rollater kunnen rondlopen en af en toe op een bankje kunnen zitten.

Ik snap nu ook waarom ik dit natuurgebied iedere keer voorbij fietste.

​