KIJK IN DE WIJK: Willemsdorp

16 mei 2022 • 11:27 door Ferry Visser

DORDRECHT - Het zou stom zijn om mijn bezoek aan de Reddingbootdag - aan het zuidelijkste puntje van Dordrecht - niet te combineren met deze rubriek. 

De vraag, ‘hoe kom ik vanuit Stadspolders via de kortste weg bij een bestemming’ passeert iedere keer weer de revue’. De uitdrukking ‘Er gaan meer wegen naar Rome’, is niet voor niets bedacht. Ook omwegen (* zie onderaan) kunnen mooi zijn, maar ik besluit toch om de kortste route te nemen. Heen via de Wieldrechtse Zeedijk en de Rijksstraatweg en terug door de Dordtse Biesbosch/Elzen.

Op weg

Sla je vanaf de Wieldrechtse Zeedijk linksaf dan kom je op de Rijksstraatweg. Een aantal jaar geleden reed je de rechte weg in één stuk door naar de Moerdijkbrug, maar anno 2022 kom je vrij snel in een andere ‘wereld’. 

Het nieuwste industriepark Dordtse Kil 4 is reusachtig. Maar ben je er eenmaal voorbij dan word je blij van de manier waarop dit ‘park’ aansluit bij de natuur.
Op dit moment lijkt het wel een waterpark, maar of dit zo blijft?

Het laatste stukje Rijksstraatweg nadert en het eerste wat je ziet is het monument ter herdenking van het bombardement in 1940 bij de Moerdijkbrug. Het monument staat net voor het bord ‘Willemsdorp’ aan de rechterkant van de weg en is omgeven door (te)veel groen. (Je rijdt er heel makkelijk voorbij.) 
Het is opgericht om tien Nederlandse soldaten te herdenken die daar zijn gesneuveld bij gevechten in dit gebied in de meidagen van 1940. De militairen bewaakten de kazematten* onder en bij de Moerdijkbrug en controleerden vanuit die positie ook de scheepvaart op het Hollands Diep.

* Een kazemat is een tegen vijandelijk vuur gedekte en van schietgaten voorziene ruimte voor de opstelling van een vuurwapen op het land (of op een oorlogsschip). Je kunt het vergelijken met de schietgaten op de kantelen van een kasteel.

Buurtschap Willemsdorp
De Rijksstraatweg maakt een bocht naar rechts en meteen naar links. Er is veel scheepvaart op de Dordtse Kil maar mijn oog valt toch op de verschillende huizen aan de linkerkant. Er wonen zo’n 120 mensen op ongeveer 52 postadressen met 3316 EJ als postcode. 
Je gaat hier gewoon terug in de tijd. Willemsdorp is beslist geen Stadswerven, maar qua verscheidenheid aan huizen kan men wedijveren. Er is zelfs een eetcafé en aan het eind van de weg een bungalowpark. 
Bij jachthaven ‘De Kil’ eindigt min of meer de openbare weg. 
Op de hoek staat een prachtig appartementencomplex voor recreatiebewoning en eigenlijk is dit best jammer. Aan uitzicht geen gebrek. De bewoners kunnen dag en nacht genieten van o.a. de drukke scheepvaart op de Dordtse Kil en Hollands Diep, de eeuwige vlam en ‘lichtshow’ van Shell Moerdijk en de jachthaven. ​

​Bij het hek van de KNRM kunnen alleen de ‘redders op het water’ verder. 

Aan de oever van de Dordtse Kil hebben de bewoners vaak hun eigen stekkie aan het water. Wat een rust moet dit geven. Het razende verkeer over de A16 en de Moerdijkbrug hoor je echt niet. 
Ik kan mij voorstellen dat de bewoners echt genieten van een mooie avond met ondergaande zon met een wijntje op een bankje aan het water. Jaloers? Ja, eigenlijk best wel! 
Maar aan de andere kant toch ook weer niet, want je moet toch wel een eind rijden voordat je bij de ‘bewoonde wereld’ bent voor o.a. je boodschappen, school, werk, medische hulp en andere voorzieningen. Een auto is een ‘must’. 
Mijmerend over dit alles rijd ik via de Dordtse Biesbosch weer terug naar huis.

Nostalgie
Ik weet nog goed dat mijn ouders regelmatig naar het rivierstrand bij de Moerdijkbrug fietsten. De striemen van de bagagedrager zijn inmiddels wel uit mijn billen, maar jeetje wat een rit was dat! Onderweg vertelden ze ook over de bunkers die er overal stonden en dat er ook openingen onder de brug waren waar je echt niet mocht komen. Het was ook mogelijk dat je nog kogelhulzen kon vinden. Uiteraard gingen we wèl op zoek en klommen we stiekem vanaf het strandje tussen de rietpluimen door naar boven. Het viel me op dat je onder de brug veel meer lawaai van het verkeer hoorde dan op het strandje. 
Later kwam er bij het rivierstrandje een camping (Bruggehof) en werd het ‘einde verhaal’ voor de dagjesmensen.

Stukje geschiedenis
Op de plek waar nu de jachthaven ligt en de uitrukpost van de KNRM, was vroeger de aanlegplaats van een veerpont. Vanaf 1822 tot 1936 voerde de pont naar het aan de overkant gelegen dorp Moerdijk. Om de wachttijd te veraangenamen kwam er horeca en langzaamaan kwamen er ook huizen. De kleine nederzetting werd vernoemd naar de toenmalig Koning Willem 1. De bootverbinding naar N-Brabant verdween nadat in1936 de Moerdijkbrug werd geopend. 

Nog een route:

* Er is een prachtig fietspad aangelegd langs de Dordtse Kil. Vanuit Wielwijk rijd je over het viaduct van de A16. Bij de verkeerslichten linksaf en meteen rechtsaf (via de Amstelwijkweg) naar het buurtschap Wieldrecht. Aan het eind van de weg rijd je omhoog (waar vroeger de pont naar ’s Gravendeel vertrok). Het prachtig aangelegde fietspad rijd je uit tot voorbij het industrieterrein Dordtse Kil 4. Daarna maakt het fietspad een bocht naar links en kom je op de Rijksstraatweg uit. Daarna rechtsaf tot de brug.

Foto's: Ferry Visser