Sabine Schipper (D66): "Elk jaar ben ik dankbaarder dat ik in een vrij Nederland geboren ben"

08 mei 2021 door Jan-Willem Schneider
Sabine Schipper (D66): "Elk jaar ben ik dankbaarder dat ik in een vrij Nederland geboren ben"

ZWIJNDRECHT - Sabine Schipper, D66-fractievoorzitter, schrijft regelmatig een column voor Zwijndrecht.net. Deze maand vraagt ze aandacht voor de Tweede Wereldoorlog, waarbij Sabine schrijft over haar persoonlijke herinnering. Zo deed de politica als kind al mee met Dodenherdenking. Ook dit jaar stond Sabine stil bij de oorlogsslachtoffers en onze vrijheid. Het maakt haar dankbaar en ze schrijft erover:

Stilstaan en vrij zijn
Als klein meisje was ik er al van onder de indruk: alle Nederlandse vlaggen die in onze straat uithingen op 4 en 5 mei. Ook in de straten om ons heen hingen de vlaggen uit. Dat zag ik als ik op mijn roze fietsje een blokje om reed. Op de stoep. Aan onze kant van het huis uiteraard, dus zonder over te steken. Het gaf onze buurt een bijzondere sfeer, deze dagen waren duidelijk anders dan alle andere dagen. Al begreep ik niet precies wat er dan anders was.

Op 4 mei herdachten we eerst de mensen die overleden waren tijdens de oorlog en de dag daarna vierden we dat we vrij waren. Dat wist ik, maar het is voor een klein meisje moeilijk te begrijpen. Ook al leerde ik op school en van mijn ouders dat mensen tijdens de oorlog niet mochten geloven wat ze wilden, niet mochten houden van wie ze hielden en niet mochten zijn wie ze waren. Echt snappen deed ik het niet. Dood en oorlog staan als je 5 jaar oud bent in Nederland zo ver bij van je vandaan.


Begrijpen
Met mijn ouders keek ik op 4 mei altijd naar de Dodenherdenking op tv. We waren dan 2 minuten stil, daar werd heel veel waarde aan gehecht. Maar aan het einde van onze straat vond ook een herdenking plaats. Vlak voor ons huis aan de Juliana van Stolbergstraat stelden betrokkenen zich op in een lange rij. Langzaam liepen ze naar het Raadhuisplein om daar met elkaar te herdenken. Ik vroeg mijn ouders of ik ook naar het Raadhuisplein mocht lopen.

Het plein was immers op een steenworp afstand van ons huis vandaan, ik hoefde slechts twee keer over te steken. Met buren kon ik veilig mee lopen. We sloten ons aan bij de andere aanwezigen. Toen we daar met elkaar stil stonden, met elkaar luisterden naar de sprekers en met elkaar hen die hun leven gaven voor onze vrijheid herdachten, voelde ik het, begreep ik het. Wij zij vrij dankzij hen.

Niet vanzelfsprekend
Sindsdien sta ik daar, op het Raadhuisplein, vrijwel elk jaar. Nu zo’n 30 jaar. En elk jaar, hoe ouder ik word, besef ik me steeds meer: dit mag nooit meer gebeuren. Nooit meer mogen mensen opgepakt worden en vermoord worden om wat ze geloven, van wie ze houden of om wie ze zijn. Dit mogen we nooit vergeten. Hoe lang het ook geleden is. Wij moeten met elkaar deze herinnering levend houden. Wij zijn samen verantwoordelijk om onze vrijheid door te geven aan volgende generaties. Want vrijheid is niet vanzelfsprekend.

Oorlog staat voor velen in Nederland zo ver bij van ons vandaan. Maar in landen om ons heen (dichtbij en verder weg) worden nog steeds mensen vermoord om wat ze geloven, van wie ze houden of om wie ze zijn. Nog altijd worden mensen wakker in onderdrukking. Worden mensen wakker zonder vrijheid. En elk jaar ben ik meer dankbaar dat ik in het na-oorlogse vrije Nederland ben geboren. Want dat is niet vanzelfsprekend. En of de oorlog nu 76 jaar, of 176 jaar geleden is, laat het nooit vanzelfsprekend worden.

Opdat we niet vergeten.

Door: Sabine Schipper, fractievoorzitter D66 Zwijndrecht

Gerelateerde straten:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.