Hier op dit eiland (9) - Hans Schipper: Het is goed zo
DORDRECHT - 'Hier op dit eiland' door Bert den Boer, aflevering 9 over Hans schipper: Het is goed zo
De receptioniste van verpleeghuis Het Spectrum verzoekt bezoekers vriendelijk een formulier met gegevens in te vullen. Ook wijst zij op medisch goedgekeurde mondkapjes op de balie. Hans Schipper (81) woont er sinds drie en een half jaar op de somatische afdeling. Hij was mantelzorger voor zijn vrouw Geertje, zij had alzheimer. Zij woonde in hetzelfde verpleeghuis op de gesloten afdeling. Hij beneden, zij boven. Hans wilde zijn vrouw overleven en dacht dat hem dat nooit zou lukken, want in het ziekenhuis werd hem verteld: ‘Meneer, u heeft nog een paar maanden.’ ‘Ze hebben het gelukkig mis gehad. Ik leef in reservetijd.’ Met zijn gezondheid gaat het steeds beter. Hij heeft zelfs zijn rijbewijs weer gehaald.
Ze dronken regelmatig in de huiskamer boven koffie. Tot corona uitbrak, toen kon hij haar alleen nog bellen. Zijn vrouw werd daarbij geholpen met een telefoon van een van de verplegers. Het duurde niet lang totdat zij overleed. Wat hem het meest bijblijft, is dat hij niet bij het moment van overlijden kon zijn. Hij moest ingepakt – met beschermende kleding, bril, handschoenen – afscheid van haar nemen. Hans relativeert dat met de opmerking: ‘Afscheid nemen gebeurt toch in je hoofd.’
In deze periode komen familieleden met een hoogwerker en raamvisites op bezoek. Hans heeft vooral telefonisch contact met zijn twee zoons. Een woont er in Dordrecht en doet regelmatig boodschappen voor hem. Alle bewoners en het personeel zijn inmiddels gevaccineerd. ‘Ik heb de prikken genomen voor de verpleging. Voor mij hoeft het niet meer. Zo’n prikkie is niet zo erg.’
Hans werkte veertig jaar als docent beeldende vorming. De muren van zijn kamer zijn daarvan getuige. Corona verhinderde een expositie van zijn tekenwerk. Ook dat relativeert hij: ‘Het leuke van tekenen is het doen. Als het eenmaal klaar is, zit het in een map of gaat het naar familie.‘ Hij benadrukt: ‘Ik ben geen zielig oud oudje. Ik amuseer me prima met mijn viool, tekenwerk, trainen op de hometrainer en boeken die stof geven tot nadenken.’
Hij mist het repeteren met de muziekgroep in Dordrecht, met wie hij een keer een uitvoering gaf in het verpleeghuis. Ook mist hij zijn Rotterdamse muziekvrienden, met wie hij in een kroeg Ierse muziek speelt. Of het nog terugkomt? ‘Ik heb een mooi leven gehad met mijn vrouw, drie zoons, waarvan er helaas een is overleden, altijd werk gehad, goed gewoond, vrienden. Het is goed zo.´
Foto beschikbaar gesteld door Hans Schipper
