Wethouder Lafleur: Elektrische auto via huisaansluiting opladen
HENDRIK-IDO-AMBACHT - We gaan flink meer voor de elektriciteit betalen. Dat heeft gevolgen voor huishoudens. Maar ook voor de openbare ruimte van de gemeente. Elektrisch rijden wordt namelijk onder het mom “duurzaam” door de rijksoverheid bevorderd. Veel Nederlanders zijn hierdoor overstag gegaan.
Laadvisie
Door de toenemende vraag van elektrisch rijden ontstaat een grote vraag naar oplaadpunten. Het gemeentebestuur moest hier iets doen. Daarom stelde wethouder Lafleur (Ruimtelijke Zaken) in het najaar 2021, nog voor het begin van de oorlog in de Oekraïne, een “laadvisie” op. Deze visie heeft nauwelijks publiciteit gehad, maar is voor de nabije toekomst van groot belang.
Opladen via een huisaansluiting
Lafleur is zeer vooruitstrevend op dit gebied. In het nieuwe coalitieprogramma zegt dat hij zelfs dat er een onderzoek in deze bestuursperiode komt naar de toepasbaarheid van kabelgoten in het trottoir. Hierdoor kunnen inwoners hun elektrische auto vanuit een huisaansluiting opladen. Het financiële plaatje hierbij is nog niet bekend.
Soorten laadpunten
Maar allereerst wil Lafleur met zijn “laadvisie” een “toegankelijke, betaalbare, betrouwbare en veilige laadinfrastructuur voor elektrische voertuigen realiseren.” Om de twee jaar wordt deze visie bijgesteld.
De visie onderscheidt drie soorten laadpunten:
- Publiek laadpunt: Een laadpunt dat 24/7 openbaar toegankelijk is, zonder barrières zoals slagbomen of poorten;
- Semipubliek laadpunt: Een privaat laadpunt dat is opengesteld voor publiek. Denk aan parkeergarages, tankstations of horeca-locaties. Er kunnen dan beperkte toegangstijden zijn;
- Privaat laadpunt: Een laadpunt op eigen terrein, aan huis of bij een bedrijf.
Verlengd privaat laden
Naast deze soorten noemt de gemeente ook nog het “verlengd privaat laden”. Hier wordt het voertuig in de openbare ruimte opgeladen door een kabel, die wordt aangesloten op een laadpunt op privéterrein van een bewoner.
Van 80 naar 375 laadpalen
Volgens de laadvisie staan er nu circa 80 laadpalen (publiek en semipubliek) in de gemeente. De wethouder wil dit aantal uitbreiden: in 2025 zouden 125 laadpalen nodig zijn, in 2030 zijn circa 375. De wethouder houdt wel een slag om de arm. “Het is mogelijk dat de technologische ontwikkelingen rondom laden en snelladen de komende jaren in een stroomversnelling komen en dat dit aanleiding geeft om de prognoses bij te stellen,” schrijft Lafleur.
Uitgangspunten plaatsing
Lafleur noemt enkele uitgangspunten bij het plaatsen van de oplaadpunten. In zijn algemeenheid wil hij de druk op de openbare ruimte zo beperkt mogelijk houden. Zijn uitgangspunten zijn daarom:
·- EV (Elektrische Voertuig)-rijders zoveel mogelijk op privéterrein opladen.
·- EV-rijders die niet bij een privaat laadpunt kunnen, hebben de mogelijkheid uit te wijken naar “semipublieke en publieke” laadpalen.
- Goede spreiding. De gemeente zorgt in dat kader voor een “basisnetwerk“ van publieke palen. Daarvoor wordt een plankaart opgesteld. Op deze kaart staan op basis van prognoses de locaties, die “toekomstbestendig” zijn om (een clustering van) publieke laadpalen te plaatsen. Doelen van deze aanpak zijn:
1) een efficiënte besluitvorming, doordat niet voor elke aanvraag een locatie gezocht hoeft te worden
2) een betere spreiding van laadpaallocaties over de gemeente,
- Het plaatsen van laadpalen bij bezoekerslocaties, “toeristische trekpleisters,” en “logistieke knooppunten standplaatsen voor het doelgroepenvervoer” “Daarmee faciliteren we bezoekers van onze gemeente”, zo is de gedachte hierachter.
- Participatie. Bij de plaatsing van publieke laadpalen in en nabij woonwijken worden de wijkbewoners betrokken. “We bieden onze inwoners de mogelijkheid om te reageren op de voorgenomen locaties voor laadpalen en om suggesties aan te dragen.”
Lafleur: druk op de openbare ruimte zo beperkt mogelijk houden (foto: Gemeente Hendrik-Ido-Ambacht)
Voorwaarden plaatsing
Naast een aantal uitgangspunten noemt de Laadvisie ook voorwaarden om laadpalen te plaatsen. Want je kan niet overal deze palen neerzetten. De voorwaarden die de wethouder noemt, zijn:
- Het laadpunt moet in het straatbeeld passen.
- De parkeerdruk plaatsing toelaten. Er kan een maximum gesteld worden aan het aantal (of percentage) te reserveren parkeerplaatsen in een straat.
- Het tegengaan van ‘laadpaalkleven’ door een ‘connectietarief’ te rekenen als een auto langer dan 24 uur bij het laadpunt staat. Laadpaalkleven is het onnodig bezet houden van een elektrisch laadpunt door een elektrische auto.
- In de nabijheid van de locatie van de laadpaal geen grote bomen staan. Dit in verband met problemen met het vinden van benodigde kabels en kans op beschadiging van de boomwortels.
- De laadpaal moet bij voorkeur op een hoek van een straat worden geplaatst. Dat in verband met de vindbaarheid/zichtbaarheid van de laadpaal.
Onderhoud
De gemeente gaat de laadpalen zelf niet exploiteren. Dit doet een zogenaamde “Charge Point Operator (CPO)”. Deze is verantwoordelijk voor beheer, onderhoud en exploitatie van laadpalen. Is er één CPO voor de gehele gemeente? Nee, want Lafleur kiest voor een ‘vergunningenmodel’. Dat wil zeggen dat meerdere CPO’s aanvragen kunnen doen om laadpalen te plaatsen en exploiteren. Waarom? “Dit biedt ons de mogelijkheid om in te spelen op technologische en marktontwikkelingen. We verwachten dat door de marktwerking de tarieven betaalbaar blijven.”
Aanvraag bewoners
Belangstellenden kunnen een aanvraag voor het gebruik bij de gemeente indienen. De wethouder gaat hierbij van een “vraaggestuurde” plaatsing, waarbij bewoners een aanvraag kunnen indienen voor een publiek laadpunt. “Daarna zoeken we een geschikte locatie op basis van een zogenaamde plankaart. We werken samen met marktpartijen die bereid zijn om op basis van aanvragen te investeren in laadinfrastructuur.”
