Henk Mesman wil discussie losmaken over verspilling van bouwmaterialen door snelle sloop van Dordtse gebouwen
DORDRECHT - Henk Mesman vindt het zonde dat sommige gebouwen maar een korte levensduur in Dordrecht hebben. Als je kapitalistisch denkt, is het gebouw na 50 jaar afgeschreven.
De columnist van Dordt Centraal en gids door de Dordtse historie reageert zo op de discussie die oud-raadslid van de PvdA, dr. Thom Holterman, heeft losgemaakt.
Holterman noemt het Stadskantoor aan de Spuiboulevard, dat binnen enkele jaren tegen de vlakte gaat, een massieve constructie van het kapitalisme. Het heeft ook maar een levensduur van een halve eeuw gehad.
Mesman heeft zich, omdat hij curssussen bouwstijlen verzorgt in de stad, zich verdiept in het wel en wee van oude en nieuwe gebouwen. Holterman noemde al als voorbeeld dat het Stadhuis in de binnenstad al mee gaat vanaf de veertiende eeuw.
Buitenkant
Hens Mesman: De buitenkant van een willekeurig pand is vaak heel aantrekkelijk of het nu een nieuw of een oud gebouw betreft. Ik vroeg mij af of een oud gebouw nog wel aan de eisen van onze moderne samenleving voldoet.
Ja, maar hoe onderzoek je dat? Eigenlijk heel simpel. Gewoon vragen aan de mensen die er in werken, of zij hun activiteiten goed kunnen combineren met de mogelijkheden van het gebouw.
Het eerste gebouw waar ik deze vraag voorlegde, waren de gebruikers van de prachtige Statenschool aan de Hofstraat 5.
De gevel is Neo Hollandse renaissance met die typische Dordtse driepas boven de ramen. Vaak wordt door bezoekers aan onze stad de vraag gesteld of dit het stadhuis is.
Eén van de directieleden die ik sprak was zeer tevreden over de mogelijkheden dat het gebouw biedt.
Ruim
De verschillende lokalen zijn begin 20e eeuw ruim opgezet, zodat deze nog steeds voor diverse doeleinden kunnen worden ingericht. Constructief is het gebouw van een goede kwaliteit zodat aanpassingen effectief uitvoerbaar zijn, zonder dat het gebouw instabiel wordt.
Dus ondanks dat het pand meer dan honderd jaar oud is werkt men er nog steeds met groot plezier. Hoe anders is het gegaan met het schoolgebouw aan de Romboutslaan 40.
Fietstochtje
Tot mijn grote verbazing ontdekte ik bij toeval, tijdens één van mijn fietstochtjes door de stad, dat het pand helemaal tegen de vlakte was gegaan. Ik stapte af bij de trieste puinhopen van het gebouw dat maar net 30 jaar oud was.
Twee daders van het sloopbedrijf stonden er bij met een sjekkie plakkend aan hun lippen. “Ja u weet hoe dat gaat meneer, betonrot en dan mot de boel plat”. Van de beheerder van dit schoolgebouw werd ik ook niet veel wijzer. Hij vertelde mij een warrig verhaal over grond dat uitgeleend was, enfin ik kon er geen touw aan vast knopen.
Zonde
Eigenlijk is de reden van de sloop voor mij niet zo belangrijk. Het is zonde van het materiaal en de arbeidskracht die er ingestopt is, zonder dat men er lang plezier van heeft kunnen hebben, per slot van rekening is 30 jaar maar kort.
De eigenaren van de voormalige school aan de Romboutslaan 40 hebben nog een ander gebouw aan de leerparkpromenade in hun bezit. Dit gebouw is nog geen tien jaar oud en elk jaar vinden er noodverbouwingen plaats omdat de infrastructuur niet voldoet.
Dat een pand na een aantal jaren aangepast moet worden aan de eisen van de tijd is vanzelfsprekend. De Statenschool aan de Hofstraat is daar een goed voorbeeld van.
Na honderd jaar mag er wel wat veranderd worden, om mee te kunnen komen in de vaart der volkeren. Maar elk jaar aan een nieuw gebouw knutselen om het te laten functioneren dat zou niet nodig moeten zijn.
Het zou mij niet verwonderen als over 20 jaar óók dit gebouw zal verdwijnen gezien de jaarlijkse aanpassingen.
Reacties
Als iemand mij deze ontwikkeling in bouwend Nederland uit kan leggen, graag. Reacties zie ik tegemoet via h.mesman@upcmail.nl
(Op de Facebook pagina van Dordrecht.net kan ook worden gereageerd)
