Heinkerc wel verdronken maar niet vergeten

17 december 2020 door Chris Moorman
Heinkerc wel verdronken maar niet vergeten

Nu vind ik de december maand bij uitstek een mooie verhalen maand en zie je op televisie daar veel van terug. Nu laat ik mijzelf wel eens leiden wat er zo op tv gebeurt  maar deel van dat gebeuren gecombineerd met de gedachte aan de dijk dreef mijn verhaal mij een andere kant op.

Het mooie verhaal van kerstmis en de ster is toch altijd wel bijzonder. Dit jaar hebben we ook die bijzondere ster, een conjunctie van twee planeten die zelfs met het blote oog zichtbaar is.

Door de lock down had ik al eerder naar een mooie sterrenhemel zitten kijken en genieten. Vroeger fietste ik ook veel door de donkere gebieden, over de dijk bijvoorbeeld, en zat dan naar de sterrenhemel te kijken. Nu is de dijk een breed begrip en heb je voor een mooie sterrenhemel toch echt veel duister om je heen nodig. De lindtsedijk richting Heerjansdam is zo een mooie plek.

Die plek bezoek ik graag, liefst wel overdag, want op de dijk kan ik heerlijk tot rust komen ondanks de herrie zo af en toe van de HSL. Ik kan er lekker wandelen, sporten, ontspannen van de natuur genieten of gezellig naar het ARA hotel.

Toch was dat niet de gedachte die boven gekomen was. Als ik denk aan dat gebied dan schieten wel al die voorbeelden voorbij maar vandaag dacht ik ineens aan die vrienden van vroeger, mannen die ik van de basisschool ken en die recent de verbinding in het gebied maakten. Een beetje vaag dat klopt. 

Op de basisschool maakte ik vrienden zoals we allemaal wel deden, ik lees mooie verhalen over de koekoekschool of kerkstraatschool maar ik voor mij kan niet van die verhalen verhalen. Na de basisscholen raakte ik de meeste contacten wel kwijt of kwam zo af en toe iemand tegen. Bij reünies  was ik er niet of hoorde er ruimschoots te laat van. Nu draag ik best warme gevoelens bij veel van mijn lotgenoten mee en ben tevreden met dat stukje in mijn hart. 

Ëén vriend, Ferry, kwam ik vaker tegen in de diverse stadia van mijn leven. We trokken samen op naar school en zo ontmoeten we elkaar ook in het leven. Het was hallo hoe gaat het en deelden dan ellende net zo goed als de vreugde,

Als ik in Groote Lindt ( Kort Ambacht) boodschappen deed kwam hij mij en ik hem tegen. Het was dat wederzijdse wat zo fijn is, elkaar begrijpen en aanvoelen. Ik kon hem vaker helpen en antwoorden geven maar kreeg er wel de warmte voor terug. Ook Ferry vertelde mij over de Lindtsedijk en zijn perikelen daar waar we allebei om konden zuchten en lachen.

De Lindtsedijk met de HSL vormde voor mij een vast bezoek gegeven, net als de Hooge Nesse polder. Ik keek graag naar de schilderijen van van Strij die daar ook geschilderd had, prachtige luchten boven de polder of gezicht op Dordrecht.

Vele fotosessies maakte ik op die plekken gezellig fietsend langs  en over de smalle dijk. Een gebied waar ik het gevoel van ontstaan ervaar en waar ik vanuit kennis weet dat het er  twaalfduizend jaar geleden ook bijzonder was, waar jager verzamelaars woonden, romeinen doorheen wandelden, landbouwers zich vestigden waar na het omdijken vaste woonkernen ontstonden.

Het verloren dorp Heinkerc was er bekend met een moederkerk. De rivieren de Dubbel, waal en Devel ontmoeten elkaar in dit stroomgebied. Zo kon ik daar uren staan kijken naar de verandering, maar de hedendaagse tijd zittend op het terras van ARA of wandelend langs de rivier kijkend  naar  de enorme verscheidenheid aan schepen  die voorbij komen.

Het is heerlijk om je hoofd leeg te maken maar ook in de avond of later in de nacht naar de sterrenhemel te kijken mijmerend over de nietigheid van de mens. Ferry kwam met zijn ouders zoals meer jongens uit de oost, een andere cultuur met andere gebruiken. Maar in origine waren we gewone  jongens maar wel aardige jongens en wisten op school ook niet wat de tijd ons zou brengen.

De laatste keer dat we elkaar ontmoeten in Kort Ambacht op het winkelplein wisselden we onze beslommeringen uit. Ik was net gerepareerd zoals ik dat benoem en maakte daarmee het gesprek simpeler want Ferry’s gezicht stond minder vrolijk. Hij vertelde wat hij had en ik begreep precies wat het inhield en vertaalde dat direct terug naar hem.

Voor hem was dat fijn dat ik begreep wat de oplossing was maar ook dat die niet voorhanden zou zijn. Toch stonden we de daar weer als die jongens onbevangen in het leven maar weer met een duidelijk ander perspectief.Het leven gaat door zo gingen wij uit elkaar.

De dijk bleef roepen en alsof het zo mooi mocht zijn werd ik gevraagd om in één van de huisjes onderaan de lindtsedijk langs te komen. Het was met reden en een bijzonder moment. De vrager bleek ook weer van de basisschool bekend van een familie uit de oost. Het mooie was dan wel dat ik meteen een mooi verhaal van vroeger hoorde waarbij mijn moeder een pluim kreeg voor wat zij voor hem had gedaan.

Dat op zich was al een mooie binnenkomer. Ik was er heen gereden met Ferry in gedachten want die zou de volgende dag begraven worden en onderweg kon ik dus goed de dingen los laten door langs de voor ons zo bekende plekken te rijden. Nu bleek de vrager ook een goede bekende van Ferry en zijn familie te zijn en hij ruimde direct een plek in om zijn begrafenis te bezoeken. Iets wat mij niet echt ging lukken.

Op de plek onder aan de dijk waar een aantal huisjes gegroepeerd staan waar de geschiedenis klein uit het verleden voelbaar is en waar de toekomst in de vorm van de HSL groot doorheen raast was voor de zoveelste  keer de beweging van het leven te ervaren.

De rivierduinen die het gebied zo hun eigen vorm geven waar Hollandse luchten nog steeds eindeloos voorbij komen en waar de rust ondanks de voorbij razende herrie wel te vinden is.

Dat gebied is wat Zwijndrechtis. Wat als de Zwijndrechtse waard al duizend jaar is beschreven en waar we uit archeologisch onderzoek al weten hoe lang het hier goed toeven was.

Met de schilderijen van van Strij in gedachte en de beelden die zij vastlegden in de achttiende eeuw kijk ik naar de oevers en de transformatie.

Denk ik aan gezellige kerst die we vierden met minimale middelen en een maximaal rendement. Die warmte en liefde uit de korte momenten ervaar ik dus ook als ik door die waard fiets of over de dijk.

De geschiedenis van mooie momenten koester ik, opbouw en afbraak zijn dan ondergeschikt. Deze dagen koester ik en kijk naar de hemel en zie de sterren hun mooie dans uitvoeren. Meer dan ooit is het besef van dit jaar en zijn/haar bijzondere gebeurtenissen aanwezig en merk hoe iedereen op dat gevoel wordt teruggeworpen van hoop en liefde in welke vorm dan ook met welke achtergrond dan ook. 

Ik kijk nogmaals naar het schilderij van van Strij en zie de koeien de rust uitstralen die zo nodig is en zo mooi symbolisch staat voor de dieren in de stal waar drie bezoekers langs kwamen. De moederkerk van Heinkerc mag dan net als het dorp verdwenen zijn maar het basisgevoel blijft en zien we terug in de Dordtse dom.

Ik kijk naar de sterren en wens jullie allemaal het goede toe. Hoop en liefde, warmte en geluk en vooral een mooi 2021.

 

Gerelateerde straten:

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Zaaddonor
20 mrt
Zaaddonor
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
Dat bedoel ik nou
05 mrt
Dat bedoel ik nou
Midterm review: College lijkt aan bouw flexwoningen te twijfelen
28 feb
Midterm review: College lijkt aan bouw flexwoningen te twijfelen
Elk politiek nadeel heeft zo zijn persoonlijk voordeel.....
22 feb
Elk politiek nadeel heeft zo zijn persoonlijk voordeel.....
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.