Afscheid na 25 jaar digitaal dorp 's-Gravendeel
En ineens is het afscheid bijna daar. Volgende week woensdag, 4 oktober 2023, stop ik na 25 jaar met mijn werkzaamheden voor het digitaal dorp ’s-Gravendeel. Mijn ‘ik’ wil nog wel jaren door, maar mijn lichaam niet meer. En dan houdt het op.
Op die dag is het precies 25 jaar geleden dat ik de website live heb gezet, in 1998. Het werd een flink uit de hand gelopen hobby. Met veel plezier en toewijding heb ik al die jaren eraan gewerkt. Ik wilde een website bouwen waar mensen iets aan hadden, en dat doel werd meteen in het begin al bereikt.
Ik had het plan om dit jubileumjaar elke paar weken een column te schrijven met anekdotes, want wat was het een bijzondere reis door de tijd. In 1998 deed het internet nog maar net zijn intrede bij de mensen thuis, en was er over ’s-Gravendeel nog vrijwel niets te vinden. Nu hebben we internet ‘in onze broekzak zitten’ en blijven we middels social media op de hoogte van alles en iedereen. Over de geschiedenis van de website kunt u lezen op mijn persoonlijke pagina op s-gravendeel.net.
Maar van dat plan om anekdotes te schrijven is niets terecht gekomen; de spaarzame energie die ik nog heb, heb ik besteed aan andere dingen. Daarom nu op de valreep in vogelvlucht.
Anekdotes
Toen digitaal dorp ’s-Gravendeel een aantal weken online stond, kreeg ik een e-mail van iemand die mij beschuldigde van kopiëren. De website van een kerk ergens in Nederland zag er namelijk precies hetzelfde uit. Ik ben gaan kijken en inderdaad, het leek als twee druppels water op mijn website. Er waren in die tijd nog niet veel websites, of homepages zoals dat toen heette, en ik had Frontpage van Microsoft gebruikt om de website te maken. Beperkt als dat toen was, kon ik kiezen uit een aantal templates die de vormgeving en kleurstelling bepaalden. De webmaster van die kerk had blijkbaar precies hetzelfde template gebruikt. Niet lang daarna ben ik overgestapt op Macromedia Dreamweaver waarmee je veel meer mogelijkheden had.
===
In de beginjaren ging internet nog met een modem via de telefoonlijn, je belde dan in op de server. Als ik de website op mijn pc bijwerkte en vervolgens een upload deed naar het internet, waren we - als daar veel foto’s bij zaten - uren ‘in gesprek’. Het gebeurde nogal eens dat de verbinding tijdens het verzenden werd verbroken, en dan kon ik weer helemaal opnieuw beginnen.
===
In die tijd werden ook nog politieberichten verzonden, persberichten van de politie over gebeurtenissen in de Hoeksche Waard. Dat ging per fax, en die stond naast ons bed, dus af en toe werden we midden in de nacht gebeld en ratelde er anderhalve meter faxpapier uit het apparaat. En nieuwsgierig als ik was ging ik natuurlijk met een zaklampje erbij altijd even lezen. De volgende dag typte ik dan de fax over, en stuurde dat via de telefoonlijn het internet op.
===
Ik werd al snel opgenomen in Drechtweb, een clubje webmasters van de Drechtsteden. Als vrouw was ik eind jaren ‘90 een zeldzaamheid, computers en internet waren een mannenwereld. Zij vergaderden in café’s, en als wereldvreemd dorpsmeisje was ik nog nooit van mijn leven in een café geweest. Die eerste keer was ik best zenuwachtig, en heel blij dat een van de heren zo galant was na afloop van de vergadering – voor mij diep in de nacht – in die grote stad Dordrecht mee te lopen naar mijn auto.
===
Elke dinsdagavond hadden we via de websites van de Drechtsteden een chat-uurtje. Dan konden inwoners even via het toetsenbord ‘kletsen’ met elkaar over van alles en nog wat. Dat ging via ICQ.
===
Voor Drechtweb had ik Drechtkids gebouwd, een aparte website voor kinderen met puzzels en spelletjes. Animaties bouwen in Flash, wat was dat leuk om te doen. Er was een vrijwilliger die met kinderen op pad ging om achter de schermen te kijken bij bedrijven. Een verslag daarvan kwam op Drechtkids te staan.
===
Vele uren heb ik besteed aan het maken van een virtuele rondwandeling door ’s-Gravendeel. Ik maakte foto’s van elke straat en elk kruispunt, en verbond die met elkaar. Als je een foto voor je had, kon je op een pijltje klikken – links, rechts, boven en onder de foto – om naar de volgende foto te gaan die een stukje verder in de straat was. Uniek in Nederland! Ik vond het zo leuk om te doen en was daar zo gedreven in dat ik regelmatig de aardappels liet aanbranden. Na een aantal jaren deed ‘Google streetview’ zijn intrede – zouden ze dat van ons hebben afgekeken? – en bij het overstappen naar een ander beheersysteem is deze virtuele tour van de website verdwenen.
===
Heel leuk vond ik de tijd dat ik uit dikke boeken programmeren had geleerd, en overstapte op een database/PHP-gestuurde website. Zelf een gastenboek bouwen, het prikbord, het forum, het foto-album, heel leuk om uit te puzzelen en geweldig om te doen. Totdat… ik een telefoontje van de provider kreeg dat zijn server was gehackt. Via mijn website. Mijn zoon de programmeur bekeek hoofdschuddend een stukje code dat ik had geschreven en zei “Ma, dat is zo lek als een mandje”. In 20 minuten tijd had hij het lek gedicht, en ik had een lesje nederigheid geleerd.
===
Toen we overstapten op het beheersysteem van het Papendrechtse bedrijf Avant, was de website via internet bij te houden in plaats van alleen maar vanaf mijn PC. Het leuke programmeerwerk was daarmee jammer genoeg ten einde, maar de voordelen wogen daar ruimschoots tegenop. Tijdens vakanties ging de tablet mee zodat de nieuwsvoorziening op de website gewoon door kon gaan. Ik ben altijd vroeg op, en nog voor het gezin wakker werd had ik de website al bijgewerkt. Voorheen was het digitaal dorp twee weken per jaar ‘gesloten’, en waren mensen blij als ik weer terug van vakantie was.
===
De wekelijkse nieuwsbrieven stuurde ik altijd gewoon via mijn e-mailprogramma aan de ruim 400 abonnees. Tot er een nieuwsbrievenmodule in het beheersysteem beschikbaar kwam, dat scheelde me veel tijd. Bij de eerste nieuwsbrief die ik ermee verstuurde duurde de verzending wel erg lang. Toen ik eens beter keek zag ik tot mijn schrik dat er geen 400 nieuwsbrieven werden verstuurd, maar dat het verzenden in een oneindige loop was geraakt waardoor de eerste 6 personen honderden en honderden nieuwsbrieven toegezonden kregen. Ik zakte door de grond, heb direct het verzenden gestopt en met het schaamrood op de kaken deze 6 personen benaderd en excuses aangeboden. Gelukkig werd er begrip voor opgebracht.
===
Die goeie ouwe tijd. Zoveel herinneringen komen naar boven, ik had ze graag allemaal opgeschreven. Maar het is zoals het is en het loopt zoals het loopt.
Dankwoord
Ik wil Hessel Visser bedanken die sinds september 2000 vele foto’s voor de website heeft gemaakt, en me met raad en daad heeft bijgestaan. Ook hebben we in november 2001 samen Stichting Digitaal dorp ’s-Gravendeel opgericht toen gemeente ’s-Gravendeel geen eigen website wilde, maar gemeentelijke informatie op onze website wilde plaatsen. Deze succesvolle samenwerking met de gemeente heeft bijna vijf jaar geduurd, tot aan de herindeling met Binnenmaas. Hessel was, tot aan de opheffing van de stichting een paar weken geleden, penningmeester en beheerde onze financiën, waardoor we kostendekkend konden werken.
Ook wil ik Hans Huisman bedanken van Avant Webdiensten uit Alblasserdam. Wij maken sinds juli 2012 gebruik van zijn beheersysteem voor digitale steden. Hans neemt Digitaal dorp ’s-Gravendeel over van Hessel en mij, zodat na 4 oktober de website en social media gewoon blijven bestaan. Om mij te ontlasten zodat ik dit 25-jarig jubileum zou halen, plaatst Avant al sinds januari de nieuwsberichten op de website. Daar ben ik Hans heel dankbaar voor. Jubileumdag 4 oktober 2023 is een prachtige datum om er een punt achter te zetten. Dat voelt voor mij mooi afgerond.
Dan rest mij nog u te bedanken, als bezoeker van onze website en onze Facebookpagina. Voor u hebben we dit namelijk 25 jaar lang allemaal belangeloos gedaan. Van ’s-Gravendelers voor ’s-Gravendelers! Ik hoop dat u nog vele jaren plezier mag hebben van het digitaal dorp, dat dan in de bekwame handen rust van Hans. Daar heb ik alle vertrouwen in. Het gaat u goed!
Annelies van Twist-Schuuring, 29 september 2023.
