Rivas aan de Merwede
Mijn lievelingsverhaaltje als peuter ging over een goudvis, die in een kom leefde. Hij zwom eindeloos rondjes in één richting. Dag in dag uit zag hij hetzelfde; hij werd er moedeloos van. Totdat hij een briljant idee kreeg. Hij draaide zich om, zwom de andere kant op en zag alles met een frisse nieuwe blik.
Ik besefte het toen natuurlijk niet, maar het was mijn eerste les in: hoe je naar iets kijkt, bepaalt wat je ziet!
Ik moest aan dit verhaaltje denken, toen ik de bezuinigingsplannen las van het Papendrechtse college van PAB, CDA, CU en SGP. U heeft het vast gehoord: de bibliotheek dreigt te verdwijnen, net als het beeldenpark langs de rivier, de jaarlijkse ijsbaan op het Marktplein, sport- en spelvoorzieningen en nog veel meer. En daarmee stopt het niet; het tekort blijft dan nog vele miljoenen euro’s per jaar. Ook het theater, zwembad, muziekonderwijs, eigenlijk elke voorziening ligt onder vuur.
Hoe heeft het zover kunnen komen? Papendrecht stond er financieel toch altijd goed voor? Dat klopt!
De laatste jaren geeft Papendrecht steeds meer geld uit aan taken in het sociaal domein, zoals de jeugdzorg en de Wmo. Het geld dat het Rijk daarvoor geeft, is niet toereikend. De financiële problemen zijn dus volgens veel mensen de schuld van het Rijk. Maar, dat is niet het hele verhaal. Alle gemeenten krijgen (te) weinig geld van het Rijk en toch staat de ene gemeente er veel beter voor, dan de andere. Het ligt er maar net aan, hoe je met de financiële schaarste omgaat.
De tekorten in Papendrecht zijn zo hoog opgelopen doordat er jarenlang niet is ingegrepen en bij zorgtaken alleen maar wordt gekeken naar wat we nog méér kunnen doen voor de inwoners, in plaats van wat we (verantwoord) minder kunnen doen?!
In de Coronacrisis maken we mee hoe het is, als alles moet wijken voor de zorg en er niets te doen is. We zien welk enorm effect dat heeft op ons welzijn en onze (mentale) gezondheid. Bij jong en oud slaan somberheid en eenzaamheid ongenadig toe. Uitgerekend nu dreigen voorzieningen in Papendrecht te verdwijnen, die het leven zoveel fijner en waardevoller maken.
Tegen een journalist van het AD noemde ik het toekomstige Papendrecht ‘Rivas aan de Merwede’, een gemeente waar alleen nog een zorgloket is en de rest is wegbezuinigd. Het is gechargeerd, maar in de kern klopt het helaas. Als er tenminste geen andere keuzes worden gemaakt.
Een samenleving heeft cultuur, sport- en andere verenigingen nodig om gezond, veerkrachtig en verbonden te blijven. Elke voorziening die verdwijnt, heeft een negatief effect op het welzijn van mensen. Hierdoor zal de vraag naar zorg juist stijgen. Als je voorzieningen wegbezuinigt, werkt dat dus averechts!
Deze financiële crisis vraagt om radicaal andere keuzes. De oproep van D66 aan het college en de coalitiepartijen is: Doe net als de goudvis in de kom en draai om, bekijk het met andere ogen. Durf te zeggen: de voorzieningen die we in decennia hebben opgebouwd in Papendrecht, moeten blijven. Dat is onze keuze! Natuurlijk blijven we aandringen op meer geld bij het Rijk. Maar, we gaan tegelijkertijd bezuinigen waar de grote overschrijdingen zijn: in het sociaal domein. Want alleen als we daartoe bereid zijn, behouden we wat onvervangbare waarde heeft, voor deze en voor volgende generaties!
