Groot verlangen
Oudejaarsavond was met een vervelende buikgriep een vervreemdende ervaring. Geen energie, op bezoek gaan afgezegd, uitgeblust hangend op de bank, zelfs geen puf om uit het raam uitgebreid naar vuurwerk te kijken. Blij in bed te liggen om uit te zieken. Eenmaal opgeknapt las ik met veel plezier het boek Gedachten over onze tijd van de hand van Tommy Wieringa. Hij beschrijft daarin het begin van een nieuw jaar als volgt:
‘Een nieuw jaar betreden is als het passeren van een landsgrens: de bomen, de velden en het gras zijn hetzelfde, toch ben je een nieuw wereld binnengegaan. Verwachtingsvol, er kan iets gebeuren, een avontuur dat goed afloopt misschien. We nemen ons dingen voor. Slechte gewoonten afzweren, een paar doelen verwezenlijken. Een boek voltooien, een tuin maken… Niet doodgaan, ook. Nog niet.’
In dezelfde column citeert hij de schrijver James Salter, op dat moment begin zeventig. Na een oudejaarsavond met vrienden maakt hij een wandeling met zijn vrouw, waarover hij schrijft:
‘Het vuur smeulde nog na, de gasten waren weg.
We liepen door de ijskoude duisternis met de oude,
kreupele hond. Niets op de lege weg, geen auto’s,
geen geluid, geen lichten. Jaarwisseling, koude
sterren aan de hemel. Mijn arm om haar heen.
Gevoel van moed. Groot verlangen verder te leven.’
Laten we ons vooral laven aan dat verlangen.