Goed werk dat loont
Tijdens een campagnebijeenkomst voor de Amerikaanse presidentverkiezingen nam Stevenson (Democraten) het op tegen Eisenhower (Republikeinen). Een vrouw uit het publiek riep naar Stevenson: ‘ieder weldenkend mens zal op u stemmen’. Waarop Stevenson antwoordde: ‘Dat is niet genoeg. Ik heb een meerderheid nodig’. Deze anekdote laat zien dat linkse mensen de neiging hebben om rationeel te zijn. En daar is niets mis mee natuurlijk. Alleen moet je ook beseffen dat emoties bepalend zijn voor de politieke keuzes van kiezers. Hoe belangrijk het is om waarden te benadrukken. En dat kan makkelijk. Een pleidooi voor bijvoorbeeld een bestaansminimum is emotioneel. Het betekent dat je wil dat iedereen voldoende inkomen heeft om een bestaan op te bouwen. Fatsoenlijk en betaalbaar wonen, leven en je kinderen goed onderwijs geven.
Zo is het streven naar ‘goed werk’ ook emotioneel. Het betekent dat mensen geen nummer zijn op hun werk. Dat ze ruimte krijgen om waarde toe te voegen, te ontwikkelen, kansen te benutten. Met een prima salaris natuurlijk.
Dit alles is in feite een pleidooi voor een samenleving waarin alle mensen gewaardeerd worden en ertoe doen. Dat waar je ook woont, waar je ouders ook geboren zijn, je de kans krijgt om het beste uit jezelf te halen. Wie is er tegen deze eerlijke verdeling van hoop en levenskansen?
De afgelopen tijd is het aantal mensen dat in ‘onzekere’ banen werkt alleen maar toegenomen. Sommigen noemen het ook wel de ‘niet-essentiële’ beroepen. Arbeidscontracten, waarbij de mensen geen vangnet hebben als ze bijvoorbeeld door ziekte of een crisis gedwongen zijn om hun werk neer te leggen. Medewerkers die voor de keuze staan om ontslag te nemen of een deel van hun salaris inleveren. Zij hebben niets aan de mooie woorden over bestaansminimum en goed werk.
Toch geven waarden hoop en kansen. Vooral als je er werk van maakt. Waardevol in een tijd waar collectieve regelingen worden verminderd om het geheel betaalbaar te houden.
Zo kreeg ik laatst een bericht van een Papendrechtse die niet met geld kan omgaan en uiteindelijk toch bij schuldhulpverlening heeft aangeklopt. Ervaring van deze dame was dat ze niet is geholpen en uit de hulpverlening werd gegooid.
Waarom? Om precies dezelfde reden: omdat ze niet met geld kan omgaan en andere problemen in het gezin haar de nodige aandacht vraagt. Problemen die in ieder geval vanuit de schuldhulpverlening, naast schulden, niet de nodige aandacht krijgt. Benieuwd hoe we dit in Papendrecht oplossen.
Kortom, wat je ook doet of wilt bereiken: waarden moeten leidend zijn, anders zijn ze waardeloos.
En dat je daarnaast rationeel bent, is mooi meegenomen.
